Traditionele landbouw kan worden gedefinieerd als een primitieve stijl van voedselproductie en landbouw waarbij intensief gebruik wordt gemaakt van inheemse kennis, landgebruik, traditionele werktuigen, natuurlijke hulpbronnen, organische mest en de culturele overtuigingen van de boeren. Traditionele landbouw wordt gekenmerkt door een zeer laag gebruik van technologie, waardoor grootschalige productie niet effectief is. De productie is meestal uitsluitend voor de consumptie van de boer en degenen die het land bewerken.

Traditionele landbouw is een basisactiviteit waarvan het grootste deel van de fysieke
capaciteit van de boer en zijn arbeiders afhangt van de productie ervan. In dit geval is deze vorm van landbouw niet zo gericht op handel. De boerderijen zijn behoorlijk biodivers en hebben planten die de bodem verrijken met voedingsstoffen. In dit type landbouw vervullen veel andere organismen een verscheidenheid aan ecologische en nuttige functies voor de productie. Men kan zeggen dat de strategieën van de traditionele landbouw gebaseerd zijn op ecologie en natuur.

Na de Tweede Wereldoorlog begon de landbouw meer geïndustrialiseerd te worden om de honger in de wereld te verminderen en de efficiëntie en zekerheid van de voedselvoorziening te verbeteren. In de afgelopen 60 jaar zijn er aanzienlijke kosten verbonden aan de wereldwijde verschuiving naar dit type landbouw. De geïndustrialiseerde landbouw maakt gebruik van chemische inputs zoals kunstmest, pesticiden en niet-therapeutische antibiotica en is sterk gemechaniseerd en geconcentreerd.

Industriële landbouw is ontstaan in de jaren zestig toen petrochemische bedrijven innovatieve technieken voor intensieve chemische landbouw introduceerden. Als resultaat van het feit dat de agrochemische industrie boeren ervan overtuigde dat ze hun winst konden vergroten door grote velden te beplanten met een enkele zeer winstgevende oogst en door onkruid en ongedierte te bestrijden met chemicaliën, chemische meststoffen en pesticiden, hebben de landbouw en landbouw drastisch veranderd. Het risico dat grote stukken land door een enkele plaag werden vernietigd, was groot bij deze monocultuurpraktijk met één gewas. Het schaadde ook de gezondheid van landarbeiders en bewoners. Overmatig gebruik van chemicaliën in de landbouw heeft rampzalige langetermijneffecten gehad op de gezondheid van de bodem, de menselijke gezondheid, sociale relaties en het milieu.

Duurzame landbouw daarentegen is een productiesysteem dat praktijken toepast die het milieu, de volksgezondheid, menselijke gemeenschappen en dierenwelzijn beschermen. Het steunt op ecologische processen, biodiversiteit en cycli die zijn aangepast aan lokale omstandigheden. Biologische landbouw combineert wetenschap, innovatie en traditie om het milieu als geheel ten goede te komen en de levenskwaliteit van iedereen te verbeteren. Het is afhankelijk van ecosysteemdiensten en heeft over het algemeen minder negatieve effecten op het omliggende landschap dan conventionele landbouw. Duurzame landbouw heeft een meer holistische benadering van landbouw dan conventionele landbouw.

Voedselproductie door middel van duurzame landbouw is een natuurlijk proces dat verschillende voordelen heeft voor het milieu, de economie en de samenleving.